Namaszczenie chorych

O czym należy pamiętać, jak podaje Katechizm Kościoła Katolickiego:

„Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości”.

„Dzieciom również należy udzielać namaszczenia chorych, jeżeli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie” – czytamy w Kodeksie Prawa Kanonicznego. Innymi słowy sakrament namaszczenia chorych jest sakramentem nadziei, ma umocnić chorego i pomóc wyzdrowieć. W przypadku gdy chory stracił przytomność sakramentu udziela się tylko jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że chory poprosiłby o niego sam gdyby tylko mógł. Nie udziela się zmarłym, ani tym, którzy świadomie trwają w jawnym grzechu ciężkim.

Szafarzem sakramentu jest kapłan, tylko! Na obrzędy sakramentu składają się następujące elementy: kapłan nakłada w milczeniu ręce na głowę chorego, modli się nad chorym, namaszcza go świętym olejem. 

Zgłosić potrzebę udzielenia takiego sakramentu można na kilka sposobów: 

– poprzez wizytę w kancelarii parafialnej,  

– kontakt telefoniczny,

– podejść do kapłana po mszy.

Pierwsze Piątki Miesiąca: 

Do chorych ruszamy od 9:00 w każdy pierwszy piątek miesiąca. Jeżeli mamy chorego, który potrzebuje, aby kapłan dotarł do niego z komunią świętą i spowiedzią, zgłaszamy jak wyżej.